Başlığı sen koy.

Böyle gecelerde o'nu özlüyorum.
İnsan, sarılmak istiyor. Öpmek, koklamak, sevmek ve daha çok sevişmek.. Parmaklarıyla keşfetmek bütün bedenini..
İnsan, aklını kaybetmek istiyor. Severken, özlerken deli gibi..
İnsan, beklemek istiyor. Kaç zaman geçeceğini bilmeden, karşılıksız..
İnsan, ağlamak istiyor. Belki o'na sarılmak, güvende hissetmek..
Belki de sadece koşmak.. Koşmak ona doğru, soyunmak, üşümek.
Evet.. Böyle gecelerde o'nu gerçekten özlüyorum.
Bekliyorum umutsuzca telefonunu. Belki bir gülücük..
O; sigara gibi, şarap gibi. Bazen rakı gibi. Beni uyuşturan, beynimi bulandıran ve sebepsiz gülmelerimin sebebi.
O'nsuz günlerim zamansız. Beni ilk öptüğü yerde, hala zaman duruyor, her geçişimde.
Böyle gecelerde özlüyorum..
Belki iki kelam edişini, belki de bana kızmalarını. Uslandırmaya çalışmalarını..
Anlatmasını.. O anlatırken, hiçbir şey duymuyorum. Sadece o ve sesi var. Kelimeler yok, insanlar yok, mesafeler yok. Sadece o ve sesi.
Belki yüzünü özledim. Bu gece de yüzüne dokunmak isteyip özlemi en derinde yaşıyorum. Sakallarına dokunmayı özledim. Parmaklarımın her hareketinde çıkan sesi, parmaklarıma sakallarının batışını özledim o'nun.
Beni uyutmasını özledim. O olmadan, uyuyamıyorum. Anlatamıyorum kendimi, yıkılmıyor duvarlarım. Kabuslar görüyorum. Hemen uyanıyorum ter içinde. O olsaydı şimdi, kabus görmezdim. Görseydim bile terimi silerdi, üstümü değiştirirdi. Belki de bir bardak su getirirdi. Belki de ben bir bardak suyu özledim. O benim suyumdu.
Her gün kırılıyorum o yokken. Korunmasızım. Terkedilmiş, üşümüş küçük kuş. Aç. En önemlisi sevgisiz, aşksız. Aşk olmadan atmaz ki bu küçük kalp. Şanssızlığımla baş başa bırakma beni.
Böyle gecelerde değil sadece, her gece özlüyorum seni.
Şarkı çalıyor bazen, seni düşünürken. Doluyor gözlerim. Akacak. Boğazımda bir şeyler düğümleniyor. Acı çekiyorum. Başım ağrıyor. Seni özledim..
Gel.