İyi geceler sayın kaynanasısevenler.
Dün gece burası aklıma geldi. Bakmak için biraz geç kaldım. Uyumam lazım ama kendimi alıkoyamadım. Size hala aynı sesleniyorum. En son 6 Ekim 2016 diyor yazdığım yazının tarihinde. Ne kadar çok geçmiş üstünden. Bu 1 yıl 2 aylık süre içinde çocuk doğurmuş olsam, şimdiye anne diyordu. Çocuk yapmasam da biraz bi'şeyler yaptım tabi. Hemen yanlış anlayın tamam mı?
Artık sanmıyorum ki insanlar beni mutfaklarında ya da ofislerinde okusunlar. Geçti artık. İneklediğimden midir nedendir bilmiyorum ama dal daşak muhabbetleri artık yapamıyorum. Eskisi kadar komik olduğumu da düşünmüyorum. Komikliğimde ne biliyor musunuz? Başımdan geçen sikik sokuk şeyleri küfürlü küfürlü anlatıp eşek gibi gülüyodum, millet de öyle bana bakıp gülüyodu. Komiklik dediğim bu. Başımdan uzun zamandır sikik sokuk şeyler geçmiyor. Ne bileyim önceden genizime mısır kaçardı, günlerce genizimde kalırdı, millete malzeme çıkardı, taşağını yapar gülerdik.
E şimdi? Amına kodumun evinde başıma iş gelecek bir yer yok ki. Okulun yakınında küççük bir ev tuttum kendime, okuldan çıktığım gibi evime gelip ayaklarımı uzatıyorum. Aradan böyle biraz zaman geçiyor; yemek yapıyorum. Dizi izlerken yemeğimi yiyorum, komşuya gidip kahve içiyorum ve eve gelip bir şeyler okuyup uyuyorum.
Her gece uyumadan önce biraz Pollyanna okuyorum. Aq kızı bana ne kadar çok benziyormuş meğersem. Şimdilik hala bana benziyor, sonrasında ne olur bilemem.
Onun dışında yine, her zaman olduğu gibi kimlik bunalımındayım. Acaba benden ne bok olacak diye düşünmekten uyuyamıyorum, eskisi gibi. Yetiş ey psikolog!
Ay size psikolog anımı anlatim mi?
-PSİKOLOG ANIM GENİŞ ÖZET-
Psikologa gittim, kadına diyorum ki "ben salağım sanırım" kadın bana döndü dedi ki "evet Çitminazcım ben de öyle düşünüyorum, sen zeki biri değilsin" dedi. Sonra ben "ya siz bana nasıl böyle bi şey söyleyebilirsiniz? Ben oldukça zeki biriyim" dedim. Sonra kadın bana ufak bi gülümsedi. SON.
Ben formumu kaybetmiş durayım, bu yazıda burada dursun. Yavaş yavaş toplarlarım kendimi diye düşünüyorum. Azıcık asosyalim şu aralar. Mezun olmaya çalışmak, insanı at yarrağına konmuş sinekler görseline çeviriyor. Heh, o görselde atın kuyruğundaki boklar var ya; o benim.
