Boşluk

Yenilmiyorum ulan.
Her sike inat yenilmeyeceğim. Hani dün demiştim ya, korkuyorum diye. Her korktuğumda güzel anılarıma bakacağım. Güzel insanlara özlediğimi söyleyeceğim. Yanımda kim varsa ona sarılacağım.
Yıkılmayacağım. Yıkamayacaklar.
Gerekirse mahkeme kararıyla yıkımı durdururum, ama yıkılmayacağım. Asla.
Çok güzel insanlar tanıyorum, çok güzel şeyler var. Hala var. Eğer güzel insanlarsanız sizlerle de paylaşırım.
Ne kıymet bilmez bir şımarıkmışım. Bardağın boş tarafından hayata bakıp hayatımı sikmişim. Bakmıyorum ulan, bizi bir damla su kurtaracak. İnanıyorum.
Keşke demekten belki vazgeçmem, ama o keşkelere "ama" ekleyeceğim.
Yenemeyeceksiniz.
O boşluğa bir daha düşmeyeceğim, asla!
Arada sırada çağırıyor beni tatlı tatlı, kanmıyorum artık. Bazen çok tatlı ısrar ediyor, aldanır gibi oluyorum. Sonra bi şarkı açıp anılarıma bakıyorum. Gelmeyeceğim ulan yanına. Bitireceğim oğlum seni. Sike sike biteceksin. Hayallerim seni bitirecek. Bardaktaki bir damla su boğacak seni, o bir damla söndürecek ateşini.
Başaracağım, görürsün.
Hani kocamansın ya, hani kocaman, karanlık bir boşluksun ya, sonradan anı olacaksın bana. Sana uzaktan bakıp, mutlu bir şarkı açacağım. Bir sigara yakacağım bitmişliğine keyifli keyifli. Can çekişen çığlıklarını hatırlayıp, kahkahamla bastıracağım sesini.
Seviyorum ulan bu hayatı.

Korkmak

Yalnız başıma yaşamaktan çok sıkılıyorum. Yalnız başıma derken, ruhen diyorum işte.
"Lonely"
Bir çoğunuz gibi, beni de anlatan tek kelime bu herhalde. Ruhum o kadar yalnız ki, köpek gibi paylaşmak istiyorum ruhumu, yalnız başıma kalmamak istiyorum. Olmuyor.
Tam paylaşacak oluyorum, bir anda en değerli şeyim oluveriyor. "Benim o, sadece benim" deyip sarılıyorum ruhuma. Sonra gidiyorlar işte. Bu sefer yeniden başlıyor "sıkıldım" deyişlerim.
Şu son dönemlerde biraz biraz paylaştım ruhumu. Galiba alıştım da paylaşmaya, tabi hepsini değil. Bazen diyorum paylaş gitsin hepsini, sonra diyorum ki "dur"
Paylaştıkların gidince ne yapacaksın? Zor günler için her zaman bir köşede küçük bir ruh parçamdan bırakıyorum. Yeniden beni büyütsün, yeniden büyüsün diye.
Güvenemedim, inanamadım henüz, hepsini vermeye.
Düşüyorsun oğlum, korkuyorsun. Hem de nasıl korkmak biliyor musun?
Böyle cennet bahçesinde dolaşırken, yanında en sevdiklerin. Bir anda karanlık düşüyor, yanındaki insanlar yok oluyor. Bağırıyorsun, çığlık çığlığa koşmak istiyorsun. Öyle bir korkmak ki, koşamıyorsun, kaçamıyorsun bile. O kadar karanlık. O kadar soğuk ve sessiz. Bir anda oluyor ya bir de, panikliyorsun. Cesaret bulursan koşarsın. Panikten koşarken oradan oraya çarparsın. Karanlıktan daha karanlığa gidersin. Çeker böyle seni içine.
Korktum amına koyayım. Korkmaktan korkuyorum. Düşmek istemiyorum, düştüm. Tekrar olsun istemiyorum. Hayatımı monotonlaştırsa da, çekilmez bir hale getirse de, istemiyorum. Korkmak o kadar korkutucu, varın siz düşünün.