Değinmek istediğim konu basit. Çok basit ve çok sevimli. Ayrıca çok kısa.
Özünde iyi, melek gibi fakat kendini kötü gösterenleri anlatmak istiyorum.
Etrafımda kendini güvenilmez, çok kötü ve insanları kullanıp atan tip olarak gösteren insanlar var. Olay sadece güçlü görünmek, kendilerine gelebilecek zararları engellemek.
Ama o öyle değil. Misal bi tanesi var. Tipe baksan, yaptığı işe baksan, hâl ve hareketlerine baksan, korkarsın yanına yanaşmazsın. ''Kullanıp atar, rezil eder adamı.'' dersin. Ben de öyle dedim. Bu yazıya başlayana kadar. Oturdum şarkısını dinledim. Halbuki defalarca dinlemiştim. Şimdi farkettim içindeki iyiliği. Belli önceden acı çektiği. İçinde masum bir çocuğun uyuduğunu, dikkatle bakarsanız siz de anlarsınız.
Ama bunu ona karşı söyleyemem. Kimse istemez güçsüzlüğünü birilerinin yüzüne vurmasını. Ya da duruşunun sarsılmasını. Ama iyi olmak güçsüzlük değil ki. Keşke söyleyebilsem.
İnsanlara baktığınız zaman içlerindeki iyiliği görmeye çalışın. Yok demeyin, illa ki vardır iyiliği. Her insanda vardır. Denge işaretini hatırlatırım en basitinden. Sadece bazı insanların iyilik katsayısı yüksek, bazıları ne olduğunu belli ediyor. Her iyi insanın içindede bir kötülük var tabi. Onu atlayamayız.
Şarkı hala çalıyor. Yüz hatları ne kadar yorulduğunu belli ediyor. Keşke biri söylese ona.
Kıps.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder