...
''Yeter!'' dedim en sonunda. Ağır konuştum. Sanırım bu onu biraz ağlatmıştır. Ağlatsın. Sonra teşekkür eder. Ben küçükken çok temizdim. Kendimi kirlenmiş hissediyorum. Beni bu kadar gaddar ve kötü yapan ne oldu? Ne oldu da ben böyle oldum?
Anlatamıyorum, anlamıyorlar.
Anlatsam bile anlamayacaklar.
Çözülemeyen denklemler misali,
Çözülmüyor, çözülemiyorum.
Ya ben izin vermiyorum,
Yada gerçekten çözemiyorlar.
Sanırım bir hücrede kalmak istiyorum.
Karanlık ve küçük.
Ben kendimi çözsem ne fayda,
Benim ruhum gitmiş uzaklara.
Çok uzaklara,
Ay'a..
Balkona çıktım az evvel,
Ay yoktu yükseklerde.
Kendimi bulamıyordum gökyüzünde.
Nice insanların çatısı kaybetmiş beni.
Belki de on binleri.
İçime dolsun istemiştim ay ışığı.
Soğuk ve kuru.
Olmamıştı yine.
Yine kapalı kalmıştım fincanımın içinde.
Kirpiklerim değerken tenime uzun ve soğuk,
Göz bebeklerim küçülüyordu her adımda.
Uzun bir yolculuğa çıkmıştım zamanında,
Varıyordum şu an istasyona.
Biniyordum trene,
Sıcak ve nemli.
Götürüyordu beni bilmediğim yerlere.
Uyuyordum ardından, uyanmamak adına.
Gözlerimi açıyordum sonra,
Sessiz ve yalnız yatağımda.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder